3e verslag
Door: Joop
Blijf op de hoogte en volg Joop
24 Januari 2012 | Spanje, Madrid
Verslag 3
Het is zaterdag 7/1, en weer zonnig, als Tom Tom mij de weg wijst naar Sevilla.
Via de rondweg vermijd ik toch maar de drukke stad. Mogelijk wil ik de stad een andere keer bezoeken, wil nu eerst naar het “rustige” Portugal.
De “Route Peage” is bijna leeg, een mooie rustige weg door een glooiend landschap, naar een grensovergang zonder enige controle. De rivier de Rua Guadiana, vormt hier de natuurlijke grens tussen Spanje en Portugal, waarna het slechts een ½ uurtje rijden tot Monte Gordo is.
Je waant je in NL, zoveel Nederlanders!. En als ik de weg vraag, krijg ik direct in onvervalst “Amsterdams”antwoord!
De komende dagen sta ik op een P. vlakbij zee, achter een duinenrij. Onder het waakzame oog van zeker 40 “lotgenoten”, zoek ik een geschikte vlakke plaats, uit de wind en in de zon. Op de achtergrond hoor je zee, maar gelukkig niet de weg. Met een goede satelliet verbinding blijf ik op de hoogte van het slechte weer in NL, enig leedvermaak is mij niet vreemd.
De komende 2 dagen wordt, samen met 2 NL kennissen, de omgeving verkend. Het is een aangename afwisseling van de solo tour. Hoewel er meer NL`ers zijn, is het hier veel minder toeristisch dan in Spanje. Mooie oude stadjes, natuurparken en een interessante Pousada. ( een optie voor later als het camperrijden niet meer gaat), vormen het beeld van deze 2 dagen. De wegen in deze omgeving zijn soms zeer verrassend, na enkele goede km`ers, wordt je soms (on)aangenaam verrast door echte “potholes” , die me doen denken aan mijn reis door Zambia, enkele jaren geleden. We schenken blijkbaar nog te weinig geld aan dit “arme” land. Er ligt wel een nieuwe goede weg, maar daar moet je stevig voor betalen en dat past niet in deze recessie. Gelukkig blijkt later, dat alleen in deze omgeving de wegen slecht zijn.
Op donderdag 12/1, wil ik toch weer verder. Het einddoel is Cape St. Vincent, de meest ZW gelegen vuurtoren van Europa. Via de soms “matige” wegen, prachtige vergezichten, soms stille dorpjes en een enkele paardenwagen, zoek ik een camping op, vlakbij het stadje Pera, Hier wordt vrijdag de 13e , na 2 weken van vuilmaken, als wasdag bekroond. De zon schijnt en het waait, dus als ik aan het eind van de dag, na 4 uur fietsen door deze prachtige omgeving weer terug kom op de camping, hangt de was droog aan de lijn.
De volgende dag nog een fietstochtje gemaakt naar Porches, veel aardewerk, maar geen familieleden.
Maandag 16/1 wordt ik gewekt door regen. Heel opmerkelijk, het is de eerste regen sinds mijn vertrek uit Beuningen, maar na een paar uur schijnt de zon weer! Dus Nederland is weer snel vergeten. Naarmate ik meer naar het westen rij, vind ik dat het landschap steeds mooier worden. Bij Portimao, ligt het dorpje, Praia de Roche, een nieuw stadsdeel, een nieuwe haven en een grote P. waar veel campers staan. Het is een mooie uitvalsbasis voor deze omgeving. Met de fiets het stadje en de omgeving verkent. In het museum wordt duidelijk hoe hier vroeger de Sardientjes in blik werden gedaan.
Om de accu van het woongedeelte van de camper te kunnen vervangen, heb ik toch vele garages bezocht, maar het is gelukt. Ook een goede oplossing voor de internet verbinding gerealiseerd( met dank aan Jack). Met de camper op deze manier reizen leg je eenvoudig veel internationale contacten.
Na 5 dagen van rust is het weer tijd voor de volgende uitdaging, het stadje Sagres wordt in Tom Tom geprogrammeerd. De weg ernaartoe is vlak, rotsachtig en er is weinig “agrarische”ontwikkeling, behoudens schapen. Hoge kliffen en schitterende vergezichten is het uitzicht vanaf de “troon “ vanuit de camper.
In Sagres zijn diverse mogelijkheden om “wild” te staan. Vanaf de hoge kliffen wordt door de lokale bevolking getracht een visje te vangen, ik zie dat er soms iets kleins aan de haak hangt, met de vraag is het aas of een gevangen sardientje?
Een uitstapje naar de meest ZW gelegen vuurtoren van Europa, Cape St. Vincent, geeft een uitzicht op zowel de wilde Atlantische Oceaan als de Middellandse Zee.
Na een paar pittige klifwandelingen over de rotsen, paden ontbreken meestal en een fietstochtje, over de langtong waar het eigenlijk altijd waait, wordt het weer tijd om de bakens te verzetten.
De volgende bestemming is Aljezur.
De hartelijke groeten vanuit een prachtig Portugal.
Joop
Het is zaterdag 7/1, en weer zonnig, als Tom Tom mij de weg wijst naar Sevilla.
Via de rondweg vermijd ik toch maar de drukke stad. Mogelijk wil ik de stad een andere keer bezoeken, wil nu eerst naar het “rustige” Portugal.
De “Route Peage” is bijna leeg, een mooie rustige weg door een glooiend landschap, naar een grensovergang zonder enige controle. De rivier de Rua Guadiana, vormt hier de natuurlijke grens tussen Spanje en Portugal, waarna het slechts een ½ uurtje rijden tot Monte Gordo is.
Je waant je in NL, zoveel Nederlanders!. En als ik de weg vraag, krijg ik direct in onvervalst “Amsterdams”antwoord!
De komende dagen sta ik op een P. vlakbij zee, achter een duinenrij. Onder het waakzame oog van zeker 40 “lotgenoten”, zoek ik een geschikte vlakke plaats, uit de wind en in de zon. Op de achtergrond hoor je zee, maar gelukkig niet de weg. Met een goede satelliet verbinding blijf ik op de hoogte van het slechte weer in NL, enig leedvermaak is mij niet vreemd.
De komende 2 dagen wordt, samen met 2 NL kennissen, de omgeving verkend. Het is een aangename afwisseling van de solo tour. Hoewel er meer NL`ers zijn, is het hier veel minder toeristisch dan in Spanje. Mooie oude stadjes, natuurparken en een interessante Pousada. ( een optie voor later als het camperrijden niet meer gaat), vormen het beeld van deze 2 dagen. De wegen in deze omgeving zijn soms zeer verrassend, na enkele goede km`ers, wordt je soms (on)aangenaam verrast door echte “potholes” , die me doen denken aan mijn reis door Zambia, enkele jaren geleden. We schenken blijkbaar nog te weinig geld aan dit “arme” land. Er ligt wel een nieuwe goede weg, maar daar moet je stevig voor betalen en dat past niet in deze recessie. Gelukkig blijkt later, dat alleen in deze omgeving de wegen slecht zijn.
Op donderdag 12/1, wil ik toch weer verder. Het einddoel is Cape St. Vincent, de meest ZW gelegen vuurtoren van Europa. Via de soms “matige” wegen, prachtige vergezichten, soms stille dorpjes en een enkele paardenwagen, zoek ik een camping op, vlakbij het stadje Pera, Hier wordt vrijdag de 13e , na 2 weken van vuilmaken, als wasdag bekroond. De zon schijnt en het waait, dus als ik aan het eind van de dag, na 4 uur fietsen door deze prachtige omgeving weer terug kom op de camping, hangt de was droog aan de lijn.
De volgende dag nog een fietstochtje gemaakt naar Porches, veel aardewerk, maar geen familieleden.
Maandag 16/1 wordt ik gewekt door regen. Heel opmerkelijk, het is de eerste regen sinds mijn vertrek uit Beuningen, maar na een paar uur schijnt de zon weer! Dus Nederland is weer snel vergeten. Naarmate ik meer naar het westen rij, vind ik dat het landschap steeds mooier worden. Bij Portimao, ligt het dorpje, Praia de Roche, een nieuw stadsdeel, een nieuwe haven en een grote P. waar veel campers staan. Het is een mooie uitvalsbasis voor deze omgeving. Met de fiets het stadje en de omgeving verkent. In het museum wordt duidelijk hoe hier vroeger de Sardientjes in blik werden gedaan.
Om de accu van het woongedeelte van de camper te kunnen vervangen, heb ik toch vele garages bezocht, maar het is gelukt. Ook een goede oplossing voor de internet verbinding gerealiseerd( met dank aan Jack). Met de camper op deze manier reizen leg je eenvoudig veel internationale contacten.
Na 5 dagen van rust is het weer tijd voor de volgende uitdaging, het stadje Sagres wordt in Tom Tom geprogrammeerd. De weg ernaartoe is vlak, rotsachtig en er is weinig “agrarische”ontwikkeling, behoudens schapen. Hoge kliffen en schitterende vergezichten is het uitzicht vanaf de “troon “ vanuit de camper.
In Sagres zijn diverse mogelijkheden om “wild” te staan. Vanaf de hoge kliffen wordt door de lokale bevolking getracht een visje te vangen, ik zie dat er soms iets kleins aan de haak hangt, met de vraag is het aas of een gevangen sardientje?
Een uitstapje naar de meest ZW gelegen vuurtoren van Europa, Cape St. Vincent, geeft een uitzicht op zowel de wilde Atlantische Oceaan als de Middellandse Zee.
Na een paar pittige klifwandelingen over de rotsen, paden ontbreken meestal en een fietstochtje, over de langtong waar het eigenlijk altijd waait, wordt het weer tijd om de bakens te verzetten.
De volgende bestemming is Aljezur.
De hartelijke groeten vanuit een prachtig Portugal.
Joop
-
25 Januari 2012 - 10:02
R&B:
Hoezo leedvermaak? Het is hier nu ook droog! Als je weerprofeten moet geloven gaat het zelfs nog een beetje winter worden, harstikke gezond weer dus :-).
Als ik jou verslag lees moet ik even aan de film denken waarin Wilson (de bal) sparringpartner is van de op het prachtig mooie eiland terechtgekomen man. Ik zou hem gewoon Tom gaan noemen:-). Het komt zo over dat Portugal een betere bestemming is in dit jaargetijde dan Spanje, tenminste meer mensen en gezelligheid.
Stoere foto op die rots, geeft een mooi beeld van een actieve reis naar een comfortabele met de camper.
Veel plezier verder en hou hem op de weg! -
25 Januari 2012 - 12:12
Carla:
Hier word ik dus echt jaloers van!
Prachtige omgeving, mooi weer, geen druk, ruimte . In een woord; GENIETEN!
En dat doe jij volop zo te zien en lezen Joop. Als ik jou was bleef ik nog een maandje of zo, want hier is het nog steeds geen echte winter, maar zeker nog geen voorjaar! -
26 Januari 2012 - 13:39
Harrie:
Dank je Joop voor je mooi verslag. elke keer weer weet je ons aan het lezen te zetten door je mooie beeldspraak,
nog een goede tijd,
we kijken al weer uit naar verslag 4 -
29 Januari 2012 - 10:47
Mike En Herma!:
Leedvermaak, dus....Inderdaad, het lijkt alsof de winter er nu toch aan komt.. blijf nog maar even daar...
Groetjes
Mike en herma -
29 Januari 2012 - 20:11
Hans En Marijke:
hoi Joop,
voor ons bekend terrein. Zijn hier nl geweest met edith, bas en kleinkin-deren in 2005. Cape st.Vincent vond ik zeer indrukwekkend. Hier is alles in orde. Wij golfen nog steeds elke zondag en maandag. Mijn gezondheid laat dit op dit moment goed toe. Hoop, dat je nog enkele weken plezier hebt in Portugal en ben benieuwd, wanneer we weer eens in het koude Holland kunnen lunchen. Maar dan zeker niet in Uden. Daar moet je voorlopig maar even niet aan denken. Nogmaals fijne tijd nog in lekkere temperaturen en vele groeten vanuit Uden. -
31 Januari 2012 - 16:58
Adrie:
Hoi Joop,
Niet zo heel erg warm zo te zien in het zuiden maar je hebt al heel wat ondernomen en ook al een mooie zonsondergang gefotografeerd!
3 maart stoppen we met de winkel, ben al een heel eind leeg, ze kopen nu alles wat los en vast zit. Jos gisteren gesproken, net terug van de skivakantie. Had het erg goed gehad.
Veel plezier nog. Adrie -
12 Februari 2012 - 12:42
Ineke Van Beusekom:
Mooie foto's
Hier is het lekker wit en koud, ook fijn.
Vertrek ma. naar Gr. Br. (zie mail)
dag, ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
