3e verslag

Hallo allemaal,
Allereerst hartelijk dank voor de vele reacties, zowel op deze site als via andere kanalen.
Ik ben inmiddels aangekomen in Costa Rica, San Jose. Ook hier is het niet echt warm. De oversteek van Cuba naar Costa Rica duurde 2 uur.
Hierbij verstuur ik het verslag van het 1e gedeelte van de Cuba reis.
De Cubareis is goed verlopen en kan met veel genoegen terugkijken!!!!
Verslag nr 3
Cuba: deel 1
De weersvoorspellingen zijn niet zo goed, dus de reis begint al een dag eerder. De 1e overnachting is in Novotel, vlakbij Eindhoven airpoort. Vertrek vanuit Eindhoven verloopt geheel volgens planning. In Madrid was de vorige vlucht geannuleerd, dus 2x zoveel mensen probeerden met het zelfde vliegtuig naar Havanna te gaan! De politie was nodig om eea in goede banen te leiden en met een 1 uur vertraging op weg naar Havanna. Het was een vlucht met veel turbulentie, om 22.00 locale tijd geland. Met 22 rijen breed en evenzoveel douane beambten, werden we gecontroleerd, gefotografeerd. Het geheel het kostte 1 ½ uur, gecontroleerd, waarna de handbagage nogmaals werd gescand. Ook ik mocht Cuba binnen. Nog even een beetje Euro`s verwisseld voor CUC, het voor de toerist noodzakelijke betaalmiddel. ( Peso`s convertibles) 1 euro geeft 1.17 CUC.
Op de overvolle luchthaven probeert iedereen nog een taxi te regelen, alles op een “Cubaanse” manier. Met nog 2 Cubanen word ik in ¾ u. rijden over de Cubaanse, slecht of eigenlijk niet verlichte wegen naar Havanna gebracht, en om 00.30 u stond ik in Hotel Plaza aan de balie. Na enig zoeken vond men mij op de lijst. Na de ergste honger en dorst gelest te hebben en een heerlijke douche, probeer ik, ondanks de luidruchtige airco, nog een paar uur te slapen, terwijl mijn biologische klok al aangaf dat ik weer op moest staan.
De volgende dag, Havanna verkent, althans het oude gedeelte. Vieja, Oud Havanna, is 32 ha groot en in 1982 door de Unesco tot werelderfgoed uitgeroepen. Vele historische, monumentale gebouwen staan in de steigers en/of zijn deels hersteld .Maar er is nog een lange weg te gaan, voordat Havanna weer enigszins in zijn oude staat is hersteld.
Overal herken je de vergane Spaanse glorie. Havanna behoort tot de mooiste historische steden ter wereld, het lijkt op een verlaten theater dat wacht op het optrekken van het doek.
Veel auto`s uit de jaren ’50 rijden hier rond, de olie en de brandstof lijken in gelijke maten de uitlaat de verlaten. Ik heb de hele dag rondgelopen en de Cubaanse sfeer geproefd. Het aanbod van diensten, taxi`s, dames en etenswaar is overweldigend en in alle vormen en maten. Het is moeilijk uit te leggen, je moet het ervaren! Overal klink muziek, als je ergens gaat zitten om te eten is er “lifemuziek”, het swingt!
Veel mensen lopen op straat, trottoirs zitten vol gaten en putdeksels ontbreken vaak, het is dus goed opletten, tevens vallen er stukken van gevels/daken, dus het veiligste loopgebied is op straat, ook `s nachts, buiten de stad, lopen daar mensen!
`s Avonds kennisgemaakt met de groep en gezamenlijk uit wezen eten. Overdag is het aangenaam weer, maar `s avonds koelt het flink af, van de Caribische zoele avond is nog weinig te merken, als we met een trui en/of jas naar de overal aanwezige lifemuziek luisteren.
De eigenlijke reis begint op dinsdagmorgen en een Cubaanse reisleider ( met dubbelfunctie??) zal aanwezig zijn. We vertrekken naar Soroa, 1 ½ rijden ten westen van Havanna. De wegen in Havanna zijn uitdagend, er is geen wegbewijzering, ook niet op autobanen, voor zover de hoofdweg een autobaan kunt noemen! Wel verkeerslichten met digitale signalering hoelang het betreffende verkeerslicht nog actueel is( in seconden weergegeven). Buiten Havanna is er heel weinig verkeer, wel veel lifters, zie zichtbaar met, voor ons, verkeerd geld in de hand, een lift proberen te krijgen. Buiten Havanna is er zeker geen weelde, wel mooie natuur. In Soroa naar een Orchideeën onderzoek tuin/kwekerij geweest, die 3 j. geleden door een orkaan geheel is verwoest en nu bijna weer hersteld. `s Middags naar een heuveltop gewandeld, uitzicht over palmbomen, waar ongeveer 150 j geleden nog koffieplantages waren.(destijds door de Fransen aangelegd).
Nog even een verkoelende, lees zeer koude duik, bij een waterval, naar het hotel met zwembad, een waar vakantiegevoel!!
We overnachten in Soroa in een voor Cubanen zeker, maar ook voor ons lux onderkomen. We wandelen door de groentetuinen, want het is hier een zeer agrarisch gebied, zoals op bijna geheel Cuba. Men probeert er het beste van te maken. Naast de officiële, door de staat gereguleerde, handel, is er nog een 2e circuit. Je kunt het grijs, zwart of van de wagen afgevallen noemen, maar de gemiddelde Cubaan heeft het nodig om inleven te blijven. Hoe meer men onderdrukt, hoe creatiever men wordt. Het westen van Cuba heeft een mild klimaat, met een hoge luchtvochtigheid. We reizen met onze eigen ( staats) bus, met een blauwnummerbord duidelijk herkenbaar, verder naar het westen, naar Vinales, gelegen in een zeer vruchtbare vallei met rode aarde( ijzerhoudende grond). Tussen de Mogotes wordt overal tabak geteeld. In een fabriek en bij een lokale boer krijgen we demonstratie van dit proces. Zaaien in oktober/november, nu uitgepoot op een soort wallen, net als aardappels en voor het regen seizoen geoogst ( augustus). In de beroemde tabaksschuren, worden de bladeren aan stokken opgehangen om te drogen, waarna ze als verschrompelde bladeren in balen worden gedaan en naar een fabriek vervoerd. De prijs voor de boeren wordt door de staat bepaald! Een gedeelte (2%) mag de boer zelf houden, voor eigen gebruik. Alles wordt strak gecontroleerd. Er worden geen pesticiden gebruikt. Het hele proces tussen zaaien en “sigaar in doos” kan ongeveer 5 j. zijn, bij de lokale boer duurt dat proces ongeveer 2 jaar.
De Mogotes die het gebied zo uniek maakt, zijn ontstaan toen Cuba “boven water” kwam, dus miljoenen jaren geleden. Ze bestaan uit kalkzandsteen, zeer poreus en vol gangen. Er groeien speciale planten op die het water snel absorberen. Tijdens een van onze wandelingen, hebben we een droge rivier, door een Mogote, gevolgd, het is fascinerend, over en tussen rotsen door, vaak scherp en met onze noodzakelijke zaklamp volgen we de gids tot we weer daglicht zien.
De overnachting in een tabaksschuur is bijzonder; slapen in een hangmat, buiten, want de schuur heeft geen deuren en vele ventilatie openingen. Om 18.00 uur wordt het al donker, Cuba ligt ongeveer 22 N.Br.. Door de sterke temperatuurdaling, tot ongeveer 5 C, wordt alles kletsnet. Tijdens het avondeten buiten onder een afdak, is het al behoorlijk fris, want er trekt een koufront over Cuba. Het is ook voor Cuba extreem koud, dus mijn overwinter actie roept vraagtekens op! Voor het slapen gaan nog even een slokje Rum, kost hier bijna niets, waarna een ieder een paar uur probeert te slapen cq snurken. Velen slapen slecht en na een Cubaans ontbijt, witte droge bolletje en harde soort beschuit met jam en omelet, wandelen we verder. Kalkoengieren cirkelen boven ons, deze vlees eters zijn op zoek…… . In de Cubaanse zomer is het hier 40 C , met een hoge luchtvochtigheid, dus nu is het een aangename wandeling! Na een korte onderbreking bij een boer, waar we een Cubaans drankje krijgen, komen we `s middags weer bij de bus aan, die ons naar het Hotel brengt.
De volgende dag vertrekken we vroeg, want het wordt een lange reisdag naar de Varkensbaai.
We rijden via een brede autobaan zonder middenberm die kan dienen als landingsbaan voor vliegtuigen, in de berm liggen obstakels, om in “vreemden “het landen te verhinderen. We passeren uitgestrekte citrusplantages, geëxploiteerd in joint venture met Israel. Demonstratief wordt aangegeven dat de imperialisten hier zijn verslagen. Alle informatie is gericht op het geweldig goede van Cuba, maar ik zie wel mooie natuur maar meer armoede!! Tijdens deze mooie route, krijgen we goed beeld van Cuba, op het oosten wordt de “west” Cubanen op neer gekeken, het wordt steeds armoediger! We rijden via het schiereiland Zapata, een groot moerasgebied. Snorkelen in de Varkensbaai is natuurlijk heel speciaal, we zien de meest fantastische vissen. Waarna we met een speedboot naar een ( nagebouwd) indianendorp worden vervoerd. Een prachtige plek om te relaxen, vogels spotten en gewoon genieten van de rust. We logeren in houten huisjes boven of vlakbij water. Als we de volgende dag met een roeiboot worden opgehaald om nog meer vogels te spotten en van de zonsopgang genieten, ervaren we eigenlijk de pracht van de natuur hier. In de weekenden komen hier Cubanen, die iets geregeld hebben, zodat ze zich dit kunnen permitteren, dan moet je er als toerist niet zijn! Uit verhalen blijkt dat er dan wilde feesten en bijbehorende acties zijn.
Het is inmiddels 14/12 en de 10e dag van de Cubareis. Helaas vertrekken we weer, met de speedboot worden we weer naar het eiland gebracht. Vandaag rijden we naar Trinidad een pittoresk stadje, dat ook door de Unesco op de werelderfgoed lijst is geplaatst. De wegen in Trinidad zijn hoofdzakelijk geplaveid met kastijen en dat loopt niet zo lekker met de dunne zooltjes, als we `s avonds naar de salsa dansles gaan. Een belevenis om van een Cubaanse de basispassen te leren. We eten bij een Paladar, dat is een soort privé restaurant. Heerlijke kreeft, helaas zaten we buien en het is erg koud, wind en zelfs voor Cubaanse begrippen veel te koud voor de tijd van het jaar. Een Paladar is privé restaurant, die veel belasting moet betalen onafhankelijk van het inkomen. Sommigen krijgen “bescherming” van de staat, lees worden door corruptie geaccepteerd, anderen gaan illegaal door. Op straat wordt je aangesproken om naar een restaurant te gaan eten, maar je weet nooit of het “verlinker” is of iemand anders. Het hele systeem is “dubbel” , wie verlinkt wie, zwijgen en niets weten is het beste!!
De volgende ochtend vertrekken we naar de bergen ten noorden van Trinidad. Eerst met onze eigen bus en daarna stappen we over op een Russische vrachtwagen , via haarspeldbochten en ruige bospaden, bereiken we het beginpunt van de 2 daagse wandeling. Door velden, nevelbossen en koffieplantages, komen we bij een boerderij, waar we van de heerlijke Cubaanse koffie genieten. Voor de liefhebbers is er een uitdaging; via een grot, stroom op en weer terug te lopen en op sommige plaatsen te zwemmen in een grot. In de zon is het heerlijk , maar het water is ongeveer 5 C!!! Als we terugkomen zijn alle uitstekende delen zeer koud, maar het was de moeite waard. De wandeling verder naar het logeeradres, waar we na het nuttigen van een heerlijke kippenbout met rijst en aardappelen als groente, onze tent weer in duiken! Met een paar extra dekens over mijn “zomer”slaapzak valt ik slaap. Na een heerlijke nachtrust en een karige ontbijt worden we met bagage in Russische vrachtwagens ingeladen, de rit noemt men “Russische massage”, na afloop van de ¾ durende rit is deze omschrijving duidelijk!
Na de overstap in onze “door China” geleverde bus, komen we, nadat onze zeer zorgvuldig rijdende Cubaanse chauffeur, (met dubbelfunctie? ), in de haven van Trinidad aan.
Hier ligt een Catamaran op ons te wachten. Onder een strakke blauwe hemel, brandend in de zon, proberen we de koude nachten te vergeten. Snorkelend in een rustige zee genieten we van de prachtige koralen en vissen die onder ons voorbij komen. Ook op het bountiestrand is het aangenaam vertoeven, maar helaas moeten we na het nuttigen van Paella, weer terug naar de werkelijkheid van Cuba. De volgende dag, zaterdag 18/12, moeten we vroeg op, want het wordt een lange reisdag naar Santiago. De 610 km wordt in 11 ½ uur overbrugd, met minimale stops! De “autowegen” zijn soms smal en er rijden fietsers, paarden(karren) en zelfs wandelaars maken gebruik van de weg. Het regent veel en als we `s avonds in Santiago aankomen zijn het “zitten” zat! Onderweg hebben we nog een toren beklommen die uitzicht gaf over “ex”suikerriet” plantages. De rit naar het oosten van eiland geeft ons een beeld van de armoe van het eiland. In Santiago heerst een echte Caribische sfeer. De mensen hebben eeb donkere huidskleur en stammen direct af van de slaven die hier vroeger op de plantages werkten. Je ervaart het juiste gevoel als je een dag rondloopt in deze bruisende stad( op zondag), overal muziek en dans. Met oude Amerikaanse auto naar het fort gereden, het is een belevenis, hoe de Cubaan deze auto`s nog steeds operationeel weten te houden, alles rammelt, ramen zijn vaak niet meer aanwezig of praktisch aangepast aan de deur van een ander auto, die ook bijna past! `s Avonds wezen eten in een Paladar, helaas is het donker, zodat we een beperkt zicht hebben vanaf het dakterras.
De hartelijke groeten, Joop