4e verslag Cuba
Door: Joop
Blijf op de hoogte en volg Joop
29 December 2010 | Nederland, Amsterdam
Verslag nr 4
Vanaf Santiago de Cuba
Op weg van Trinidad naar Santiago heeft het bijna de gehele dag geregend, dus de busreis van 11 uur ( zie vorig verslag) was zwaar voor de chauffeur: over de slechte wegen en na 18.00 uur in het donker rijden, onder de genoemde omstandigheden!
Tijdens onze “ontdekkingstocht” van Santiago, de volgende dag, schijnt de zon weer. Het swingt hier nog meer, het echte Caribische leven!! Als we `s avonds met de staatsbus naar een Paladar gebracht worden, mag de chauffeur niet voor de deur stoppen! Staatsbus en Paladar: Staat versus Privé. Het is een van de voor ons onbegrijpelijk regels in dit land.
Santiago is de geboorteplaats van de revolutie, hier in het oosten is het begonnen en heeft de revolutie zich verder naar het westen uitgebreid. Hier woonden de kleine boeren, die het meest hadden te lijden, terwijl in het westen de grootgrond bezitters zaten, die de revolutie tegen probeerden te houden. In 1953 bestormde Fidel Castro de Moncada barakken, vanwaar de macht zich verder over het land uitbreidde.
Het mausoleum van de “held” Jose Marti is een bezoek waard. Helden en revolutionairen worden hier vaker verwisseld.
Op weg naar Baracoa, de meest westelijke plaats van dit eiland die we bezoeken, passeren we het wereld beroemde cq beruchte Guantanamo. Ten zuiden van deze stad ligt in de baai het kamp.
Vele kilometers rondom deze locatie is het verboden foto`s te maken. Overal staan militairen ( Cubaanse uiteraard!!), we zien wel de baai maar van het kamp is niets te zien. De enige weg naar het kamp is afgesloten door een slagboom ( met bewaking). We rijden door de stad (Guantanamo) overal zie je militairen en onze eerder altijd in de aanslag zijnde camera`s zitten opgeborgen! We stoppen bij een strand om onze benen even te strekken en koralen te verzamelen ( fossielen). We maken foto`s, om straks, de eventuele lastige vragen van de douane te kunnen weerleggen.
Aangekomen in Baracoa, dat water betekent, is het prachtig zonnig weer. Hier is Columbus in 1492 geland en een standbeeld, met zicht op de azuurblauwe zee, herinnert aan deze eens zo beroemde zeevaarder. Het kleine drukke stadje geeft veel vertier. Het prachtig gelegen hotel met uitzicht over de Atlantische oceaan, is voor onze bus onbereikbaar! Men heeft de toevoerweg te steil gemaakt, echt weer iets Cubaans en aanpassen doet men ( nog) niet. De wegen rondom deze uithoek van Cuba zijn onbeschrijflijk slecht. Voor het avondeten moet de groep van 12, verdeeld worden, omdat we illegaal bij verschillende Paladars gaan eten. Ieder kan slechts voor een paar mensen koken. Op weg ernaar toe worden we gevraagd waar we gaan weten, dus extra opletten! Het geheel geeft een extra dimensie aan de heerlijke lokale maaltijd. De volgende dag, het is inmiddels 21/12, brengt een vrachtwagen ons weg voor een pittige wandeling door de bergen van Humboldt National Park(opp. 27000 km2). Eerst bezoeken we nog een schooltje, waar uit alles blijkt dat reeds vanaf de 1e klas een strakke discipline geldt! We worden begroet met een welkoms lied, de voorzanger, een kind, staat in de houding voor de klas. We delen pennen, schriftjes e.d. uit. Helaas begint het daarna te regenen en de tocht langs kleinschalige boerderijtjes, die tegen de hellingen verscholen, in het regenwoud liggen, wordt een slippartij. Niet iedereen geniet ervan, maar ik vind dit wel een extra dimensie aan de reis geeft. We drinken koffie en krijgen fruit bij een lokale boerin. Het “houtenhuis” , eigenlijk een bouwval, ligt verscholen tussen bamboe en biedt tijdens de tropische stortbui voldoende bescherming. In het huis staat, zoals in vele huizen, een heerlijke schommelstoel vanwaar je naar de, overal aanwezige TV kunt kijken!! Ook hier staat een grote koelkast, die door de staat verplicht wordt gesteld, om, in het kader van de energiebezuiniging, te kopen! Met een inkomen van 15 CUC per maand, terwijl 400 CUC nodig is voor een gezin met 2 kinderen, is dit niet haalbaar en men kan dan een lening bij de staat afsluiten. Als dan de lening niet afgelost kan worden, wat zeer begrijpelijk is, loopt men het risico op een gevangenisstraf!!!Hoever kan men gaan?
De boerderij heeft een watertoevoer vanaf een hoger gelegen bron, via bamboe gootjes. Een vernuftig systeem laat tonnen vol lopen of je staat gewoon onder de “douche”! Na regen komt zonneschuin en we beginnen aan de afdaling. Via de zeer smalle en glibberige paden van rode aarde dalen we af. Het levert voor sommigen spectaculaire beelden op, terwijl anderen hun kleren in een rode landkaart zien veranderen! Voor de lunch nemen een paar enthousiastelingen( ik ook) nog een verfrissende duik in de langste rivier van Cuba, de Toa.
We spotten regelmatig de Tocororo, een vogel met prachtige kleuren, waaraan de Cubaanse vlag zijn kleuren ontleent. De volgende dag moeten we vroeg op voor een lange busreis over zeer slechte wegen naar Cayo Saetia, een eiland dat de Castro`s als voormalig jachtgebied van de partijtop in stand houden. Onderweg passeren we, een buitenaf niet modern ogende suikerrietfabriek. Soms denk ik al in NL te zijn als we achter een gele Nederlandse bus rijden met 9292 achterop. Nog net voor donker passeren we de enige toegangsbrug, het blijft spannend of we er op mogen, maar men haalt de ketting weg. Een 16 tal, volledig ingerichte huisjes met centrale keukenfaciliteiten staat ons de volgende 2 dagen ter beschikking. Van deze mogelijkheden blijkt men geen gebruik te kunnen maken, onze maaltijden zijn dan ook zeer summier. Er zijn mogelijkheden om te snorkelen, een jeepsafari of gewoon een wandeling langs een schitterend strand. Tijdens de jeepsafari lijkt het wel of ik in een in Afrikaans land rond rij. We zien zebra`s, diverse soorten antilopen, herten en waterbuffels. Bij het Hotelcomplex lopen zelfs struisvogels. De lunch krijgen we opgediend 6 km van het hotelcomplex, langs het strand. Het is hier een waar vakantieoord, helaas met soms vreemde regels. Alles moet aangevraagd worden en mijn wandeling naar het strand wordt niet goedgekeurd, dus ik moet met de bus mee! De meest prachtige schelpen worden verzameld, waarvan de kleinere exemplaren naar NL verhuizen en de grotere aan de chauffeur worden geschonken. We merken niets van kerst, er staat zelfs geen kerstboom en op kerstavond is zelfs het diner beperkt!
Het einde van de vakantie komt in zicht, als we op kerstmorgen om 5.00 uur opstaan, vandaag rijden we terug naar Santiago en vandaar vliegen we naar Havanna. Met een Russisch militair 2 propeller vliegtuig, dat geeft meer zekerheid dan een Cubaans staatsvliegtuig! Op de militaire luchthaven gaat alles volgens strikte ( voor ons onlogische) regels, maar een ½ uur voor planning stijgen we op. We landen ergens anders dan gepland en na ¾ uur staat de gereserveerde bus bij Jose Marty airpoort om ons naar het Hotel te brengen.
Nog even genieten van het stadsleven van Havanna, waarna we in mooi restaurant ons afscheidsdiner krijgen opgediend. Helaas moeten we binnen zitten, het is kil en het waait.
De volgende dag na het ontbijt staat nog een rondrit door Havanna gepland met oude open Amerikaanse auto`s. Helaas is het bewolkt en er valt soms regen. We worden tijdens onze rit bekeken, het is dan ook een spectaculair gezicht, deze open oude Amerikanen van voor 1960.
Het is een waardig afscheid van een bijzondere mooie reis, door een land met eigen speciale regels, waar de natuur soms nog ongeschonden is en waar de bevolking ondanks de armoe en onderdrukking, bijna altijd vrolijk is. Waar de Salsa muziek overal klinkt.
Na een roerend afscheid van de groep, blijf ik nog 1 dag in Havanna, om de volgende dag naar Costa Rica te vliegen, waar een nieuw avontuur wacht.
Groeten uit een andere wereld.
Joop
Vanaf Santiago de Cuba
Op weg van Trinidad naar Santiago heeft het bijna de gehele dag geregend, dus de busreis van 11 uur ( zie vorig verslag) was zwaar voor de chauffeur: over de slechte wegen en na 18.00 uur in het donker rijden, onder de genoemde omstandigheden!
Tijdens onze “ontdekkingstocht” van Santiago, de volgende dag, schijnt de zon weer. Het swingt hier nog meer, het echte Caribische leven!! Als we `s avonds met de staatsbus naar een Paladar gebracht worden, mag de chauffeur niet voor de deur stoppen! Staatsbus en Paladar: Staat versus Privé. Het is een van de voor ons onbegrijpelijk regels in dit land.
Santiago is de geboorteplaats van de revolutie, hier in het oosten is het begonnen en heeft de revolutie zich verder naar het westen uitgebreid. Hier woonden de kleine boeren, die het meest hadden te lijden, terwijl in het westen de grootgrond bezitters zaten, die de revolutie tegen probeerden te houden. In 1953 bestormde Fidel Castro de Moncada barakken, vanwaar de macht zich verder over het land uitbreidde.
Het mausoleum van de “held” Jose Marti is een bezoek waard. Helden en revolutionairen worden hier vaker verwisseld.
Op weg naar Baracoa, de meest westelijke plaats van dit eiland die we bezoeken, passeren we het wereld beroemde cq beruchte Guantanamo. Ten zuiden van deze stad ligt in de baai het kamp.
Vele kilometers rondom deze locatie is het verboden foto`s te maken. Overal staan militairen ( Cubaanse uiteraard!!), we zien wel de baai maar van het kamp is niets te zien. De enige weg naar het kamp is afgesloten door een slagboom ( met bewaking). We rijden door de stad (Guantanamo) overal zie je militairen en onze eerder altijd in de aanslag zijnde camera`s zitten opgeborgen! We stoppen bij een strand om onze benen even te strekken en koralen te verzamelen ( fossielen). We maken foto`s, om straks, de eventuele lastige vragen van de douane te kunnen weerleggen.
Aangekomen in Baracoa, dat water betekent, is het prachtig zonnig weer. Hier is Columbus in 1492 geland en een standbeeld, met zicht op de azuurblauwe zee, herinnert aan deze eens zo beroemde zeevaarder. Het kleine drukke stadje geeft veel vertier. Het prachtig gelegen hotel met uitzicht over de Atlantische oceaan, is voor onze bus onbereikbaar! Men heeft de toevoerweg te steil gemaakt, echt weer iets Cubaans en aanpassen doet men ( nog) niet. De wegen rondom deze uithoek van Cuba zijn onbeschrijflijk slecht. Voor het avondeten moet de groep van 12, verdeeld worden, omdat we illegaal bij verschillende Paladars gaan eten. Ieder kan slechts voor een paar mensen koken. Op weg ernaar toe worden we gevraagd waar we gaan weten, dus extra opletten! Het geheel geeft een extra dimensie aan de heerlijke lokale maaltijd. De volgende dag, het is inmiddels 21/12, brengt een vrachtwagen ons weg voor een pittige wandeling door de bergen van Humboldt National Park(opp. 27000 km2). Eerst bezoeken we nog een schooltje, waar uit alles blijkt dat reeds vanaf de 1e klas een strakke discipline geldt! We worden begroet met een welkoms lied, de voorzanger, een kind, staat in de houding voor de klas. We delen pennen, schriftjes e.d. uit. Helaas begint het daarna te regenen en de tocht langs kleinschalige boerderijtjes, die tegen de hellingen verscholen, in het regenwoud liggen, wordt een slippartij. Niet iedereen geniet ervan, maar ik vind dit wel een extra dimensie aan de reis geeft. We drinken koffie en krijgen fruit bij een lokale boerin. Het “houtenhuis” , eigenlijk een bouwval, ligt verscholen tussen bamboe en biedt tijdens de tropische stortbui voldoende bescherming. In het huis staat, zoals in vele huizen, een heerlijke schommelstoel vanwaar je naar de, overal aanwezige TV kunt kijken!! Ook hier staat een grote koelkast, die door de staat verplicht wordt gesteld, om, in het kader van de energiebezuiniging, te kopen! Met een inkomen van 15 CUC per maand, terwijl 400 CUC nodig is voor een gezin met 2 kinderen, is dit niet haalbaar en men kan dan een lening bij de staat afsluiten. Als dan de lening niet afgelost kan worden, wat zeer begrijpelijk is, loopt men het risico op een gevangenisstraf!!!Hoever kan men gaan?
De boerderij heeft een watertoevoer vanaf een hoger gelegen bron, via bamboe gootjes. Een vernuftig systeem laat tonnen vol lopen of je staat gewoon onder de “douche”! Na regen komt zonneschuin en we beginnen aan de afdaling. Via de zeer smalle en glibberige paden van rode aarde dalen we af. Het levert voor sommigen spectaculaire beelden op, terwijl anderen hun kleren in een rode landkaart zien veranderen! Voor de lunch nemen een paar enthousiastelingen( ik ook) nog een verfrissende duik in de langste rivier van Cuba, de Toa.
We spotten regelmatig de Tocororo, een vogel met prachtige kleuren, waaraan de Cubaanse vlag zijn kleuren ontleent. De volgende dag moeten we vroeg op voor een lange busreis over zeer slechte wegen naar Cayo Saetia, een eiland dat de Castro`s als voormalig jachtgebied van de partijtop in stand houden. Onderweg passeren we, een buitenaf niet modern ogende suikerrietfabriek. Soms denk ik al in NL te zijn als we achter een gele Nederlandse bus rijden met 9292 achterop. Nog net voor donker passeren we de enige toegangsbrug, het blijft spannend of we er op mogen, maar men haalt de ketting weg. Een 16 tal, volledig ingerichte huisjes met centrale keukenfaciliteiten staat ons de volgende 2 dagen ter beschikking. Van deze mogelijkheden blijkt men geen gebruik te kunnen maken, onze maaltijden zijn dan ook zeer summier. Er zijn mogelijkheden om te snorkelen, een jeepsafari of gewoon een wandeling langs een schitterend strand. Tijdens de jeepsafari lijkt het wel of ik in een in Afrikaans land rond rij. We zien zebra`s, diverse soorten antilopen, herten en waterbuffels. Bij het Hotelcomplex lopen zelfs struisvogels. De lunch krijgen we opgediend 6 km van het hotelcomplex, langs het strand. Het is hier een waar vakantieoord, helaas met soms vreemde regels. Alles moet aangevraagd worden en mijn wandeling naar het strand wordt niet goedgekeurd, dus ik moet met de bus mee! De meest prachtige schelpen worden verzameld, waarvan de kleinere exemplaren naar NL verhuizen en de grotere aan de chauffeur worden geschonken. We merken niets van kerst, er staat zelfs geen kerstboom en op kerstavond is zelfs het diner beperkt!
Het einde van de vakantie komt in zicht, als we op kerstmorgen om 5.00 uur opstaan, vandaag rijden we terug naar Santiago en vandaar vliegen we naar Havanna. Met een Russisch militair 2 propeller vliegtuig, dat geeft meer zekerheid dan een Cubaans staatsvliegtuig! Op de militaire luchthaven gaat alles volgens strikte ( voor ons onlogische) regels, maar een ½ uur voor planning stijgen we op. We landen ergens anders dan gepland en na ¾ uur staat de gereserveerde bus bij Jose Marty airpoort om ons naar het Hotel te brengen.
Nog even genieten van het stadsleven van Havanna, waarna we in mooi restaurant ons afscheidsdiner krijgen opgediend. Helaas moeten we binnen zitten, het is kil en het waait.
De volgende dag na het ontbijt staat nog een rondrit door Havanna gepland met oude open Amerikaanse auto`s. Helaas is het bewolkt en er valt soms regen. We worden tijdens onze rit bekeken, het is dan ook een spectaculair gezicht, deze open oude Amerikanen van voor 1960.
Het is een waardig afscheid van een bijzondere mooie reis, door een land met eigen speciale regels, waar de natuur soms nog ongeschonden is en waar de bevolking ondanks de armoe en onderdrukking, bijna altijd vrolijk is. Waar de Salsa muziek overal klinkt.
Na een roerend afscheid van de groep, blijf ik nog 1 dag in Havanna, om de volgende dag naar Costa Rica te vliegen, waar een nieuw avontuur wacht.
Groeten uit een andere wereld.
Joop
-
29 December 2010 - 17:22
Lenny:
Leuk te lezen en op de foto's te zien hoe jij je (kerst)dagen doorbrengt.
Dat roze staat je niet gek! Idee voor je volgende auto?
Geniet van je volgende etappe en alvast een fijne jaarwisseling gewenst. -
29 December 2010 - 18:30
Hans En Marijke:
Het wordt steeds spectaculairder. Met dit soort verhalen en foto's moet het voor jou toch een peuleschil zijn om deze echte reisverhalen uit te gaan geven. Zo puur en zonder enige opsmuk. Joop in z'n element. Genieten van de eenvoud en het verblijven in hele andre werelden. Joop zijn nu alweer nieuwsgierig naar het volgende verslag en de foto's.
Een laatste groet van ons beiden in 2010 en een gezonde wens voor 2011, Hans en Marijke. -
29 December 2010 - 20:30
Marie:
Joop, you are a fantastic writer and your photos complete! I can almost hear the music, feel the wind, the struggles and I enjoy the sights!
Feel like I am actually there myself
- yes, another world!!
Best Wishes for your next trip and for the New Year 2011!
-
30 December 2010 - 10:43
Ilona En Frans:
Hoi Joop, leuke verslagen heb je geschreven. We zijn in de Haagstraat het sneeuwruimen een beetje zat en wat jij koud noemt lijkt mij wel een lekker temperatuurtje. Wij wensen je een goede jaarwisseling en voor de komende weken in Costa Rica veel vogels, prachtige uitzichten enz. -
30 December 2010 - 12:37
Rita:
Hallo Joop, heel leuk om zo je verslag te lezen en je verder op je reis te volgen. Voor het nieuwe jaar wens ik je alle goeds en veel reisplezier. Hartelijke groet Rita -
30 December 2010 - 18:20
Emmy En Gerrit:
Wat een avontuurlijke (georganiseerde) reis. Zelfs het gevaar schuw je niet door te genieten in een slippende bus en te vliegen in een Russisch vliegtuig. Dank voor je uitgebreide verslaglegging. Hier avonturen we in een besneeuwde omgeving, waar we toch enorm van genieten. Echt Hollandse winter. De kerst ben je dit jaar dus volledig ontvlucht, maar hopelijke kun je nog wel het glas heffen op het nieuwe jaar. Prettige jaarwisseling en we hopen nog veel mooie verhalen te moegen ontvangen. -
30 December 2010 - 19:26
Theo:
Hoi Joop, mooi verslag heb je gemaakt van de cubareis, leuke foto's.
Veel plezier in Costa Rica, ik ben benieuwd hoe het je daar vergaat.
Een gezond en avontuurlijk 2011 -
31 December 2010 - 16:34
Juleke:
Wat een mooie verslagen heb je weer. Ik zie het helemaal voor me en hoor de gezellig muziek. Bruisend en levendig Cuba. Wat een mooie oude auto's allemaal. Ik wens je een gezellig oudjaar en voor 2011 veel gezondheid en nog meer mooie reizen. Juleke -
03 Januari 2011 - 20:33
Ina:
Hoi Joop,
Een heel goed 2011 aan jou toegewenst, een inmiddels begonnen jaar. Ik heb je foto's en verslagen op mijn gemak op mij laten in werken. Je Cuba verhaal klinkt letterlijk als uit een andere wereld. En nu ben je in Costa Rica, een land waar ik een zwak voor heb. Ben benieuwd hoe jij het daar zult vinden. Nog heel veel goeds toegewenst en veel reisplezier. -
05 Januari 2011 - 12:32
Jolanda:
Hallo Joop,
genoten van je verslag; een bijzondere reis. Kl 4 is per 01.01.11 opgeheven. Jammer maar met 6 personen geen doen meer...
Geniet van de rest van je reis en ik kom je vast weer eens tegen in het nog steeds ijzige Beuningse!
Natuurlijk ook de beste wensen voor 2011, groetjes Jolanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
