6e reisverslag t/m grens Panama

Verslag nr 6
Costa Rica deel 2
De terugreis naar Puerte Jimenez verloopt beter, er zitten veel minder mensen in “vrachtbus”. Bij terugkomst ontmoet je weer de zelfde mensen, dus gezellig uitgeweest. Nog een extra dag genoten van dit “vakantieoord”. Dagje wezen wandelen via het strand, dat resulteerde in door sandfly`s, rood geprikte benen. Reizen kan echt genieten zijn. De planning is om met de veerboot via Golfito, met de lokale bus via de kustweg naar San Jose terug te reizen, want op 13/1 begint de georganiseerde rondreis ( Costa Rica, Nigaragua, Panama). Maar soms gaat het anders. De ferry vaart niet op zondagmorgen dus er moet iets geregeld worden met een lokale visser, die daar weer te veel geld voor vraagt. De bus naar San Jose gaat niet via de geplande route, er moet heel veel overgestapt worden! Ik wil naar Tortuga, het zou een plaatsje langs de grote oceaan zijn, met mooie stranden en mogelijkheden om jungletochten te maken. Ik volg de geplande, sterk glooiende, kustweg. Op deze smalle strook van laagland, tussen de zee en de bergen, zijn veel bananenplantages. Tortuga is geen plaatsje, maar een verzameling van verspreid in het regenwoud en langs de kust liggende huizen. Het openbaar vervoer kost hier bijna niets, voor nog geen 1 Euro rijd ik een uur door bergachtig gebied met schitterende vergezichten. Alles is hier georiënteerd op 4WD toeristen en daar sta je dan met je rugzak langs de weg, bij een wegrestaurant gelukkig was er nog een appartement leeg, hier een nachtje geslapen. Iedereen wil je wel helpen, maar je krijgt maar de halve informatie, dat maakt reizen zo boeiend! De volgende dag vroeg op, want de bus naar San Jose komt langs. Maar met nog 3 extra overstappen ben ik in de “toerisitenwereld ” , waar schreeuwende Amerikanen, de dienst proberen uit te maken. Je moet hier ook direct zeggen dat je niet uit Amerika kom, maar uit “Hollandia”, de mensen behandelen je dan anders. Men voelt de Amerikaanse uitbuiting! Vanuit Dominical verlaat ik gelukkig “de toeristenwereld” de vlakte uit , de bergen over. Alles verandert: het weer wordt slechter, de temperatuur daalt, evenals de snelheid van de bus, maar de luchtvochtigheid neemt toe, evenals de mooie vergezichten. Het tropisch woud en de bananen bomen worden vervangen door ruige bosschages en soms hoge en kale bomen. Via Isidro de El General, een drukke chaotisch stad, gaat de bus een hoge bergkam over. De ramen gaan dicht en de lokale bevolking in de bus trekt warme kleding aan! Het is een sterk slingerende weg, de snelheid daalt verder, evenals de temperatuur. Het is niet te geloven, dit na 45 minuten, uit San Isidro! Het tegemoet komend verkeer rijdt met lichten aan, we rijden de wolken in, geen zicht meer! Als we na een uur over de top heen zijn, beginnen we aan een spectaculaire afdaling. Menige NL kermisattractie is minder spectaculair, veel getoeter en risicovolle passages. De weg is slecht en alles rammelt onder bus. Als ik, na een uur in Cartago uitstap kijkt men vreemd naar mij, in mijn korte broek op slippers, hier is het 15 C en regen! Ik wil niet verder vandaag. In deze oude hoofdstad ga ik opzoek naar een hotelletje of iets wat daar op lijkt! Een toeristenbureau kent men hier niet, uiteindelijk vind ik iets waar ik kan slapen!!
Ondanks dat het de volgende dag nog regent, neem ik de lokale bus naar de Vulkaan Irazu, waarvan de top op 3432 m. en meestal in de wolken, ligt. De laatste uitbarsting was in 1996 en heeft de omgeving onder een laag, vruchtbare vulkanische as, bedekt. Als de bus de sterk slingerende weg, door de vruchtbare velden, bedwingt, stopt de regen en de zon gaat schijnen. In 2 uur rijdt de bus naar boven, waar, na het betalen van $10 entree, een mooi uitzicht wordt geboden over de omgeving. Het is een spectaculair gezicht om in de krater te kijken, eigenlijk 2 kraters, echt groen water. Gelukkig staat de wind goed, anders was het een werkelijk adembenemend uitzicht geweest. ( zie foto). Ik heb werkelijk geluk, want na een ½ uur wordt het zicht ontnomen, door plotseling opkomende bewolking. Na 2 ½ uur vertrekt de bus weer, gelukkig, want het is hier 10 C met veel wind, dus erg koud!! In Cartago aangekomen, besloten om de volgende dag naar het Nat. Park Tapanti te gaan. Het schijnt een bijzonder mooi NP te zijn. Vanuit Orosi is het 2 ½ lopen of een taxi nemen, want andere mogelijkheden blijken er niet te zijn. Dus logies geboekt en met de bus naar Orosi! Ondanks de regen toch naar het park met de taxi! In het Rangerstation word ik geregistreerd en krijg enige uitleg. Het is bijna droog, maar er zijn weinig dieren te zien en het is de flora waarvan ik geniet. Hier valt jaarlijks 5 m. regen, dit is echt regenwoud. Na 4 uur hiken door modder, over steile bergpaden, waar het regenwater, mij soms als een rivier tegemoet komt, besluit ik toch maar terug te gaan. Op de terugweg kreeg ik gelukkig een lift van een lokale bewoner. Doorweekt en moe, maar voldaan, kom ik in de namiddag in Orosi aan. De volgende dag begint de groepsreis en ik wil nog even van de rust genieten. Hotel Tapanti ligt, buiten het dorp, verscholen in koffieplantages. Een prachtige accommodatie, met uitzicht over het dal en de bergen. Helaas wordt het zicht ontnomen door nevel. Het “galgenmaal” van dit gedeelte van de reis is voortreffelijk. Tijdens de busreis naar San Jose, de volgende dag, hangt er een nevel in het dal. De kennismaking met de groep in het luxe hotel, Villa Toulon, laat nog een dag op zich wachten, want het vliegtuig heeft vertraging. Vanaf nu is ( wordt) bijna alles geregeld!! De groep, 27 mensen in totaal, is een varieert gezelschap. Na het ontbijt ( 14/1) gaan we naar de top van de vulkaan Poas. Het regent en we zien dus niets van de vulkaan. ( zie foto). Als de rest `s middags naar de stad gaat, toch maar iets anders gedaan! De volgende dag naar Monteverde, via de Pan Americano. Deze, meestal 2 baansweg, loopt van Noord, via midden, naar Zuid Amerika, met een onderbreking van 30 km. in Panama. Het dorpje Santa Elena in de Monteverde ligt in tropisch regenwoud, er hangt bijna altijd een nevel. `s Avonds maken we onder begeleiding van een lokale gids een wandeling, waarbij weinig wild zien, maar kan het ook anders met zoveel mensen!!Een enkel kikkertje, vogeltje en torretje wordt door sommigen al geweldig gevonden! De wandeling, over hangende bruggen, de volgende dag is mooi, maar levert het zelfde magere resultaat op mbt het zien van dieren. Wel enkele mooie kolibri`s gezien, voordat ik met een paar wandelfanaten besluit terug te wandelen naar het hotel, ipv met de bus te gaan. Deze georganiseerde reis bestaat uit een aaneen schakeling van veel in de bus zitten, onderweg iets bekijken, 2 nachten ergens zijn en enkele hoogtepunten. Het is vaak een herhaling van zetten. Costa Rica is een groen land, waar de regering veel aan de natuur doet. Hiervoor moet je als toerist een stevige prijs voor betalen. In het midden van Costa Rica ligt een bergketen met enkele actieve vulkanen. Het klimaat wordt deze bergketen bepaald en het weer varieert dus sterk. De reis gaat verder naar Nicaragua, de stad Granada, is onze volgende bestemming. De formaliteiten bij de grens duren 3 uur en er is een flinke controle! De bevolking in Granada is anders, meer Caribische, meer muziek, maar ook meer criminaliteit. Na de grens zien we een groot windmolenpark. Onderweg zien we vulkanen, bananenplantages en palmen. Een boottocht over Lake Nigaragua laat ons prachtige huizen zien van de rijken, velen hebben een eigen eilandje. De wandeling naar de Masaya vulkaan is schitterend. Veel rook en zwavellucht, maar vooral het gevoel dat bij een actieve vulkaan staat en je de “aarde in kijkt”. De foto`s spreken voor zich. In de wand van de vulkaan nestelen een soort parkieten. Het is een veilige plaats. Een enkele gier cirkelt op de thermiek van de kraterdampen. Voor 1 dag Granada, zitten we bijna 2 dagen in de bus!! De terugweg verloopt sneller bij de grens en na Iberia gaan we naar Rincon de Vieja, waar we op een ranch logeren, omgebouwd tot appartementen. Van hieruit een zeer zware wandeling gemakt naar de gelijknamige vulkaan, een tocht van 7 uur, waarvan het eerste gedeelte gelukkig onder bomen. Het 2e gedeelte tussen laag struikgewas, we moesten 1000 m. hoogte overbruggen op 7 km.! Met z`n 2en zijn we bij krater geweest. Boven op de kraterrand was het koud met een sterke wind! Het was erg bewolkt en slechts even zagen de bodem van de krater(zie foto`s) De afdaling, na de lunch, bood schitterende uitzichten, terwijl we ons realiseerden dat ook deze vulkaan nog steeds actief is. De sterk slingerende weg rondom het meer, biedt prachtige uitzichten, maar sommigen zaten redelijk bleek voor in de bus. Als we in de loop van de middag aankomen in ons mooiste onderkomen van deze reis, hebben uitzicht op de meest actieve vulkaan van Costa Rica, de Arenaal. Helaas mag deze niet beklommen worden, hij spuwt nog regelmatig aswolken en lava uit. “Helaas” niet tijdens onze aanwezigheid. Van hieruit gaan we met de bus naar Puerto Viejo de Sarapiqui. Van waaruit we met een plaatbodem bijna weer terugvaren naar de Niraguaanse grens. DSe grens is een heftig discussiepunt tussen Nigaragua en Costa Rica. We merken er niets van. Wel zien we veel natuurschoon en vogels ( zie foto`s). Als we de volgende ochtend vertrekken zien de vulkaan Arenaal, zonder wolken, maar met een witte rookpluim uit de krater( zie foto). Via, via bereiken we de Caribische kust en komen we aan Cahuita, vlakbij de Panamese grens. Ondanks dat het hier erg warm is, toch nog een wandeling gemaakt, waarbij wel dieren zijn gespot, maar het hoofddoel was even een dagje niet met de hele groep. Hier wonen nog de nazaten uit Jamaica, echt donker dus met de daarbij horende activiteiten en mentaliteit! Het is 26/1 en we vertrekken naar Panama. Het eind van de reis komt in zicht!
Groet Joop