5e verslag ( 1e van Costa Rica)
Door: Joop
Blijf op de hoogte en volg Joop
08 Januari 2011 | Nederland, Amsterdam
Verslag nr 5,
Costa Rica deel 1
Na een voorspoedige vlucht van 2 uur, om 10.00 u. plaatselijke tijd, geland in San Jose, het verschil met Cuba is 1 u. (vroeger), met NL dus 7 uur.
De taxi`s verdringen zich, om je te vervoeren. Na eerst iets van het “airport leven“ van Costa Rica geproefd te hebben, merk ik direct het verschil met Cuba. Overal is er politiecontrole en bewaking. Costa Rica heeft geen leger, maar heeft een overeenkomst met de VS voor ondersteuning, in geval Costa Rica aangevallen zou worden. Een overkomst die voor Costa Rica merkbare verstrekkende consequenties heeft.
Ook hier is het te koud voor deze tijd, dus “Global warming means Global cooling”.
Het via internet geboekte Hostel, komt niet overeen met de omschrijving, maar is acceptabel. Vooral het verschil met de luxe hotels van Cuba is groot! Na bestudering van de plattegrond, heb ik de omgeving verkend. Er is een groot winkelcentrum in de buurt, waar echt alles te koop is, wat een verschil met Havanna, waar aan alles een gebrek is! Amerikaanse eetgewoonten en gevolgen( obesitas) zijn overal zichtbaar! De munteenheid is Colones, ook de Amerikaanse dollar is een geaccepteerd betaalmiddel. 500 Colones is $ 1 dus ± € 0,75.
San Jose is een drukke, op heuvels gebouwde stad, waar niet zoveel cultureels te doen is. Alle straten loopt haaks op elkaar en zijn systematische genummerd. De volgende dag de stad verkent, een mooie lunchplek gevonden, Don Carlos, een houten gebouw ingericht met Art deco en Neoklassieke elementen. (zie foto). In nationaal museum kennis genomen van de historie van de Costa Ricaanse munt en de ontdekkingen van het goud. Ik krijg bijna zin om te gaan zoeken! `s Avonds in hostel en plannen gemaakt voor de komende weken. ( geen goud zoeken).
Vandaag, donderdag 30/12/210, ga ik met de locale bus naar Cartago en verder naar de Orosi vallei. Cartago is de oudste (hoofd)stad sinds 1562, maar heeft sinds 1823 deze rechten afmoeten staan aan San Jose. Het enige interessante is de prachtige Basiliek, imposant aan de buitenkant en binnen met veel houtsnijwerk gedecoreerd en een gouden schrijn achter het vergulde altaar geeft het geheel een overdadige indruk. Verder heeft het door diverse vulkaan uitbarstingen verwoeste stadje niet veel te bieden.
Tijdens de busrit naar de Orosivallei blijf ik mij verbazen over de prachtige uitzichten op de omringende bergen met koffieplantages en de daartussen gebouwde huizen. Al wandelend langs de rivier, die het dal doorkruist, passeer ik diverse kleine dorpjes waar men deze rugzak toerist nakijkt. Als, na 3 uur wandelen, om 15.00 u. begint te regenen, neem ik de lokale bus terug, om via Cartago om 17.00, moe maar voldaan, weer in het hostel van San Jose aan te komen. Oud/nieuw in hostel gevierd tussen locale bevolking, Amerikaanse en Canadese toeristen, waarvan de oudste geen 30j. is! Met veel muziek, ik noem het lawaai en heel veel vuurwerk, 2011 begonnen. Na een trage start, de restanten van de vorige dag helpen opruimen, want na 6 dagen hoor je bijna tot het meubilair!
Het volgende doel is Peninsula de Osa en een bezoek aan het National Park Corcovado.
Volgens internet vertrekt de bus al om 6.00 u. maar in de praktijk om 7.00u ! Vanaf San Jose is het 600 km. en 7 uur rijden. Het eerste uur via de industriële buitenwijken van San Jose en vervolgens de bergen in, de sterk slingerende weg is voor de chauffeur geen beperking om het tempo er goed in te houden. We vertrekken met een volle bus, maar tijdens de vele stops wordt ook het gangpad en alle andere mogelijke hang/zitplaatsen bezet! In de bergen regent het, maar eenmaal erover, richting Golfito schijnt de zon. Het landschap verandert, wordt vlakker, soms veeteelt, maar veel bananen en palmbomen vormen het beeld van deze streek. Vanaf 1938 was Golfito een grote bananen uitvoerhaven, maar sinds 1985 hield de “Big Fruit Company “ ermee op, de regering heeft er, ter compensatie, sindsdien een vrijhandelszone van gemaakt, hierdoor veranderde het karakter volledig( in negatieve zin). Als we na 7 uur rijden in Golfito aankomen, is er 1 echte stop van 5 minuten geweest, wat volgens het Costa Ricaanse rijtijdenbesluit voldoende blijkt te zijn. Helaas is de Ferry netweg, 3 uur wachten of een lokaal bootje regelen, dat ons overzet naar Puerto Jimenez. Voor $ 4 p.p. en 25 minuten varen, (met 6 personen), onder een strakke blauwe hemel en door azuur blauwe zee, bereiken we de overkant. Nog 1 uur lopen/zoeken, het is inmiddels 16.30 u. ,sta ik voor de deur van het via internet geboekte hotelletje met airco. Puerte Jimenez is een zeer rustig Caribisch dorpje aan de rand van het National Park Corcovado. Alles straalt rust uit, geen drukte, wel drukkende warmte en soms een warme regenbui!
`s Avonds, zoals bijna altijd, naar een restaurant om weer een lokaal “hapje” weg te werken, meestal vis. De mogelijkheden om het NP in te gaan zijn beperkt, dan maar met een toevallig ontmoet groepje toeristen naar een van de vele stranden. De wegen zijn hier heel slecht en de noodzakelijke taxi`s (4WD!!!) berekenen stevige toeristenprijzen. Overal moet hier stevig voor betaald worden. Hoewel alles hier rust uitstraalt, wordt de creditkaart overspannen. Na veel geregel, kan ik toch een paar dagen in het NP wandelen. De reis er naar toe is per collectivo, een vrachtwagen met kap, fungerend als lokale bus ( zie foto). De 40 km., te overbruggen afstand naar het park, duurt 3 uur!! De weg, of wat er van over is bestaat uit gravel, grote stenen en gaten en gaat door riviertjes. Het landschap is betoverend mooi, soms een boerderij, paarden en koeien en dan weer ruige bosschages. Na de 3 uur durende busrit, moet er nog 1 uur over het strand gelopen worden, uiteraard met rugzak en tent etc. . Het is een belevenis, maar dinsdag 4/1 om 18.00 u. bereik ik, net voordat het donker wordt de ingang van het NP. Nadat de nodige papieren zijn gecontroleerd door de Ranger, blijkt dat alles ok is. Snel de tent opgezet, want dit is mijn “hotel” ( zie foto) voor de volgende 3 dagen. Nog geen 20 m. van de Grote Oceaan, een kust waar grote golven bulderend op het grauw zwarte strand breken en in schuim uitrollen. Slapen is de 1e nacht een utopie, maar er is geen alternatief. De meegebrachte energierepen en bananen vormen samen met het restje water, het diner. De volgende dagen vroeg op, om strand en boswandelingen te maken. Naast de bulderende golven heerst hier rust. kijkend naar de strak over de golven scherende pelikanen, zie opzoek zijn naar hun diner, geniet ik van de natuur. De trial vanuit de lodge, loopt door regenwoud en strand, verder het park in. Overal hoor en zie je vogels. ( zie foto`s). Ook kleinere dieren schuifelen rondom je tent. Alles dus in de tent en hoog ophangen. Je moet rekening houden met eb en vloed, want sommige gedeelten, kun je alleen met eb passeren. Gelukkig is er vlakbij toch nog een mogelijkheid om te eten, alleen bereikbaar via het strand, hoewel dit ook bij hoogwater lastig bereikbaar is. Met blote voeten door het water en voordat je de eetgelegenheid binnen ga, even afspoelen. Niemand kijkt naar je tenue, dus de thuisgelaten stropdas en pak is geen probleem. De 3e nacht ben ik gewend aan de bulderende golven en slaap ik goed. Als het hier licht wordt sta je op. Aan het einde van de dag genieten van de ondergaande zon. Op de 4e dag, begin om 8.00 u met de terugreis. Nog even genieten in de bewoonde wereld ( Puerto Jimenz) en plannen maken voor het vervolg.
Groeten uit een Caribisch Puerto Jimenez.
Costa Rica deel 1
Na een voorspoedige vlucht van 2 uur, om 10.00 u. plaatselijke tijd, geland in San Jose, het verschil met Cuba is 1 u. (vroeger), met NL dus 7 uur.
De taxi`s verdringen zich, om je te vervoeren. Na eerst iets van het “airport leven“ van Costa Rica geproefd te hebben, merk ik direct het verschil met Cuba. Overal is er politiecontrole en bewaking. Costa Rica heeft geen leger, maar heeft een overeenkomst met de VS voor ondersteuning, in geval Costa Rica aangevallen zou worden. Een overkomst die voor Costa Rica merkbare verstrekkende consequenties heeft.
Ook hier is het te koud voor deze tijd, dus “Global warming means Global cooling”.
Het via internet geboekte Hostel, komt niet overeen met de omschrijving, maar is acceptabel. Vooral het verschil met de luxe hotels van Cuba is groot! Na bestudering van de plattegrond, heb ik de omgeving verkend. Er is een groot winkelcentrum in de buurt, waar echt alles te koop is, wat een verschil met Havanna, waar aan alles een gebrek is! Amerikaanse eetgewoonten en gevolgen( obesitas) zijn overal zichtbaar! De munteenheid is Colones, ook de Amerikaanse dollar is een geaccepteerd betaalmiddel. 500 Colones is $ 1 dus ± € 0,75.
San Jose is een drukke, op heuvels gebouwde stad, waar niet zoveel cultureels te doen is. Alle straten loopt haaks op elkaar en zijn systematische genummerd. De volgende dag de stad verkent, een mooie lunchplek gevonden, Don Carlos, een houten gebouw ingericht met Art deco en Neoklassieke elementen. (zie foto). In nationaal museum kennis genomen van de historie van de Costa Ricaanse munt en de ontdekkingen van het goud. Ik krijg bijna zin om te gaan zoeken! `s Avonds in hostel en plannen gemaakt voor de komende weken. ( geen goud zoeken).
Vandaag, donderdag 30/12/210, ga ik met de locale bus naar Cartago en verder naar de Orosi vallei. Cartago is de oudste (hoofd)stad sinds 1562, maar heeft sinds 1823 deze rechten afmoeten staan aan San Jose. Het enige interessante is de prachtige Basiliek, imposant aan de buitenkant en binnen met veel houtsnijwerk gedecoreerd en een gouden schrijn achter het vergulde altaar geeft het geheel een overdadige indruk. Verder heeft het door diverse vulkaan uitbarstingen verwoeste stadje niet veel te bieden.
Tijdens de busrit naar de Orosivallei blijf ik mij verbazen over de prachtige uitzichten op de omringende bergen met koffieplantages en de daartussen gebouwde huizen. Al wandelend langs de rivier, die het dal doorkruist, passeer ik diverse kleine dorpjes waar men deze rugzak toerist nakijkt. Als, na 3 uur wandelen, om 15.00 u. begint te regenen, neem ik de lokale bus terug, om via Cartago om 17.00, moe maar voldaan, weer in het hostel van San Jose aan te komen. Oud/nieuw in hostel gevierd tussen locale bevolking, Amerikaanse en Canadese toeristen, waarvan de oudste geen 30j. is! Met veel muziek, ik noem het lawaai en heel veel vuurwerk, 2011 begonnen. Na een trage start, de restanten van de vorige dag helpen opruimen, want na 6 dagen hoor je bijna tot het meubilair!
Het volgende doel is Peninsula de Osa en een bezoek aan het National Park Corcovado.
Volgens internet vertrekt de bus al om 6.00 u. maar in de praktijk om 7.00u ! Vanaf San Jose is het 600 km. en 7 uur rijden. Het eerste uur via de industriële buitenwijken van San Jose en vervolgens de bergen in, de sterk slingerende weg is voor de chauffeur geen beperking om het tempo er goed in te houden. We vertrekken met een volle bus, maar tijdens de vele stops wordt ook het gangpad en alle andere mogelijke hang/zitplaatsen bezet! In de bergen regent het, maar eenmaal erover, richting Golfito schijnt de zon. Het landschap verandert, wordt vlakker, soms veeteelt, maar veel bananen en palmbomen vormen het beeld van deze streek. Vanaf 1938 was Golfito een grote bananen uitvoerhaven, maar sinds 1985 hield de “Big Fruit Company “ ermee op, de regering heeft er, ter compensatie, sindsdien een vrijhandelszone van gemaakt, hierdoor veranderde het karakter volledig( in negatieve zin). Als we na 7 uur rijden in Golfito aankomen, is er 1 echte stop van 5 minuten geweest, wat volgens het Costa Ricaanse rijtijdenbesluit voldoende blijkt te zijn. Helaas is de Ferry netweg, 3 uur wachten of een lokaal bootje regelen, dat ons overzet naar Puerto Jimenez. Voor $ 4 p.p. en 25 minuten varen, (met 6 personen), onder een strakke blauwe hemel en door azuur blauwe zee, bereiken we de overkant. Nog 1 uur lopen/zoeken, het is inmiddels 16.30 u. ,sta ik voor de deur van het via internet geboekte hotelletje met airco. Puerte Jimenez is een zeer rustig Caribisch dorpje aan de rand van het National Park Corcovado. Alles straalt rust uit, geen drukte, wel drukkende warmte en soms een warme regenbui!
`s Avonds, zoals bijna altijd, naar een restaurant om weer een lokaal “hapje” weg te werken, meestal vis. De mogelijkheden om het NP in te gaan zijn beperkt, dan maar met een toevallig ontmoet groepje toeristen naar een van de vele stranden. De wegen zijn hier heel slecht en de noodzakelijke taxi`s (4WD!!!) berekenen stevige toeristenprijzen. Overal moet hier stevig voor betaald worden. Hoewel alles hier rust uitstraalt, wordt de creditkaart overspannen. Na veel geregel, kan ik toch een paar dagen in het NP wandelen. De reis er naar toe is per collectivo, een vrachtwagen met kap, fungerend als lokale bus ( zie foto). De 40 km., te overbruggen afstand naar het park, duurt 3 uur!! De weg, of wat er van over is bestaat uit gravel, grote stenen en gaten en gaat door riviertjes. Het landschap is betoverend mooi, soms een boerderij, paarden en koeien en dan weer ruige bosschages. Na de 3 uur durende busrit, moet er nog 1 uur over het strand gelopen worden, uiteraard met rugzak en tent etc. . Het is een belevenis, maar dinsdag 4/1 om 18.00 u. bereik ik, net voordat het donker wordt de ingang van het NP. Nadat de nodige papieren zijn gecontroleerd door de Ranger, blijkt dat alles ok is. Snel de tent opgezet, want dit is mijn “hotel” ( zie foto) voor de volgende 3 dagen. Nog geen 20 m. van de Grote Oceaan, een kust waar grote golven bulderend op het grauw zwarte strand breken en in schuim uitrollen. Slapen is de 1e nacht een utopie, maar er is geen alternatief. De meegebrachte energierepen en bananen vormen samen met het restje water, het diner. De volgende dagen vroeg op, om strand en boswandelingen te maken. Naast de bulderende golven heerst hier rust. kijkend naar de strak over de golven scherende pelikanen, zie opzoek zijn naar hun diner, geniet ik van de natuur. De trial vanuit de lodge, loopt door regenwoud en strand, verder het park in. Overal hoor en zie je vogels. ( zie foto`s). Ook kleinere dieren schuifelen rondom je tent. Alles dus in de tent en hoog ophangen. Je moet rekening houden met eb en vloed, want sommige gedeelten, kun je alleen met eb passeren. Gelukkig is er vlakbij toch nog een mogelijkheid om te eten, alleen bereikbaar via het strand, hoewel dit ook bij hoogwater lastig bereikbaar is. Met blote voeten door het water en voordat je de eetgelegenheid binnen ga, even afspoelen. Niemand kijkt naar je tenue, dus de thuisgelaten stropdas en pak is geen probleem. De 3e nacht ben ik gewend aan de bulderende golven en slaap ik goed. Als het hier licht wordt sta je op. Aan het einde van de dag genieten van de ondergaande zon. Op de 4e dag, begin om 8.00 u met de terugreis. Nog even genieten in de bewoonde wereld ( Puerto Jimenz) en plannen maken voor het vervolg.
Groeten uit een Caribisch Puerto Jimenez.
-
09 Januari 2011 - 07:57
Joke De Bel:
Mooi verslag dappere reiziger!!
Tot in het Nederlandse!
Lieve groet uit zonnig Chios -
09 Januari 2011 - 09:47
Hans En Marijke:
Joop,
zijn toch blij je weer te zien in een wat geciviliseerde omgeving. Wat een verschil met Cuba. Aan de andere kant toch weer een schitterend verhaal van een echte globetrotter. Met veel plezier gelezen en de foto's bewonderd.
Nog veel plezier en een goede voortgang van jouw reis. -
09 Januari 2011 - 12:10
Regina:
Joop, allereerst alle goeds voor 2011. Mooi reisverslag, wat ontberingen, maar dat past wel bij een avonturier, zoals we jou kennen. Leuk vanuit Wijchen je te volgen. Een mooie vervolg, groetjes Regina -
09 Januari 2011 - 12:21
R&B:
Tja toch wat anders dan Beuningen hè? Volgens mij wat meer avontuurlijker, zeker groener (de wereld was de afgelopen tijd hier spierwit) en op de foto heb je het over AH die even langs komt, maar ook dat verschilt enigzinds. Volgens ons heb je het wel erg naar je zin, die uitstraling heb je op de foto's wel. Eén van de meest bijzondere in dit kader is de foto op het bankje, je zal wel een probleem gehad hebben om uit te leggen dat je uit NL komt. Misschien door dit uit te beelden? Zien we graag in een volgend verslag. Laat je niet teveel afleiden door de techniek, volgens mij was je toch van plan om het rustiger aan te doen en wat je laat zien betreft, denken wij, een MEGA-project.
Inmiddels is ook hier de wereld weer groen, de temperatuur mag wat ons betreft weer omhoog en het nieuwe jaar is ook al weer onderweg. Hiervoor voor jou de allerbeste wensen, veel plezier en tot in Wijchen! -
09 Januari 2011 - 13:55
Diny:
HALLO JOOP.
weer een super verlag,je kunt wel zien dat je bij de padvinders heb gezeten,ha,ha grapje
geniet maar lekker.
GROET
WIM &DINY
-
10 Januari 2011 - 20:05
Debbie:
Morgen neem ik een dag vrij om je verslaag te lezen... grapje! Geweldige foto's, opvallende tegenstellingen aan alle kanten, mooie natuur.
Blijf genieten! Groetjes, Debbie -
11 Januari 2011 - 12:50
Ilona:
Joop,ik geniet van je gedetailleerde lange verslagen,waardoor we ondersteund door de foto's wel een goed beeld krijgen van je bestemmingen.Fantastisch!Dat kleine tentje staat je nog steeds goed hoor,wat spanning past je!Blijf genieten,verheugen ons op het vervolg.Groeten,F.en I. -
11 Januari 2011 - 18:56
Wim:
Hoi Joop,
Nog de beste wensen uit Ewijk. Ik blijf je steeds volgen en kijk met bewondering in welke oorden je komt. Ik heb meer levens nodig om overal te komen waar jij komt. haha!
Het ga je goed en we spreken elkaar vast wel weer. Vgr, Wim
-
11 Januari 2011 - 19:36
Marie:
Thanks Joop, it´s a gift to share your exciting adventures - what a difference to snowy Stockholm! -
15 Januari 2011 - 09:48
Juleke:
Hoi Joop,
Ook ik heb weer genoten van je verslag en leuke foto's.
Groetjes Juleke -
16 Januari 2011 - 10:17
Gerry En Charles:
Wat een geweldige belevenis wij genieten door je prachtige verslagen met je mee Goede reis en we volgen je groetjes Charles en Gerry -
17 Januari 2011 - 08:03
Adri En Marion:
Als ik je reisverslag lees krijg ik het in mijn rug en ook honger. Die reizen in de vrachtauto/bus is zeer een geval apart daar. Jammer van de regen en de kou. Fijn dat je een leuke groep om je heen had in Cuba. De foto's zijn mooi, want je ziet zoals daar geleeft wordt. Krijg wel de kribbels van al die controle posten. Je kunt daar niet zo ontspannend leven als hier en moet altijd over je schouder kijken. Geeft een onbehagelijk gevoel. Pas goed op jezelf en kom heel weer naar huis. Onder genot van een bakkie koffie praten we wel verder.
Groetjes Marion en Adri
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
